Pages Menu
 

Categories Menu

Posted by on lip 21, 2020 in Zdrowie i uroda |

Czy autyzm to wyrok?

Medycyna coraz bardziej się rozwija, a my mamy coraz większy dostęp do wiedzy. W świadomości społeczeństwa pojawia się dyskusja na temat wielu chorób dzisiejszego świata – rak, cukrzyca, otyłość, zespół Downa, autyzm.
Jednak, czy na pewno autyzm to choroba? Czym jest jeśli nie chorobą? Jak go zdiagnozować, jak leczyć i jak z nim żyć?

Autyzm to nie choroba

Po pierwsze, nie jest chorobą, a zaburzeniem rozwoju mózgu. Sprawia ono, że osoba z autyzmem ma upośledzoną zdolność nawiązywania i utrzymywania relacji społecznych.
Przez fakt, że nie jest to choroba, nie ma sposób leczenia. Jedyne co można zrobić, to wczesne wykrycie zaburzenia. Dzięki temu będzie można odpowiednio wcześnie rozpocząć działania terapeutyczne, które zapewnią dziecku dobre warunki rozwoju.

Dziecku? Tylko dziecku?

Tak. Pełne określenie autyzmu to całościowe zaburzenie rozwoju okresu wczesnodziecięcego, charakteryzujące się upośledzeniem w interakcji społecznej. Oznacza to, że wczesne wykrycie autyzmu dotyczy jedynie dzieci w wieku do 3 lat. Wtedy pojawiają się pierwsze oznaki.
Jakie są pierwsze symptomy autyzmu? Pod kątem wykrycia autyzmu powinno się obserwować dziecko już od wieku niemowlęcego, zwłaszcza chłopców, którzy częściej wykazują to zaburzenie.
Objawy to między innymi :
– nagminne unikanie kontaktu wzrokowego,
– brak gaworzenia w wieku niemowlęcym,
– brak reagowania na własne imię,
– opóźniony rozwój nauki mowy,
– trudności z podtrzymaniem konwersacji.
– wykazywanie zachowań powtarzalnych lub nietypowych na przykład angażowanie się powtarzalne ruchy, zajmowanie się konkretnymi przedmiotami – brak zainteresowania abstrakcją, na przykład uczuciami, zbytnie przywiązanie do porządku, układania.
Objawy te mogą nie występować razem. Jednak to nie największe utrudnienie w przypadku diagnozy. Największym utrudnieniem jest fakt, iż pierwsze objawy mogą pojawić się we wczesnym dzieciństwie, a odpowiednia diagnoza następuje czasem w wieku dorosłym.

Na czym polega to zaburzenie?

Co dokładnie kryje się pod hasłem „upośledzenie w interakcji społecznej”? Jest to deficyt w komunikacji, który może się objawić jako opóźnienie w rozwoju zdolności mowy lub całkowity brak, ograniczone lub uporczywe zachowania i zainteresowania – głównie skupione wokół najbliższego otoczenia – co objawia się sztywnym przywiązaniem do pewnych schematów.
Może to utrudniać nawiązywanie i podtrzymywanie relacji, co rzutuje na umiejętności dostosowywania się człowieka do społeczeństwa. To zaś z kolei może mu utrudnić samodzielne życie.

Skoro nie można tego leczyć, to co robić?

Dzieci z autyzmem poddawane są działaniom terapeutycznym. Mają one zapewnić mu dobre warunki rozwoju, które pozytywnie zadziałają w przyszłości. Celem tych poczynań jest dostosowanie dziecka do samodzielnego funkcjonowania w przyszłości, tak aby mogło samodzielnie dostosować się choć w pewnym stopniu do otaczającego go środowiska i żyć w nim.

Przyczyny zaburzenia

Autyzm nie posiada jednoznacznych przyczyn. Jest to zaburzenie, na które wpływa wiele czynników, w dodatku związanych z mózgiem, który nie jest do końca przez nas poznany. Dlatego trudno jest określić co dokładnie wywołuje dysfunkcje w interakcjach społecznych.
Wiadomo jedynie, że przyczyniać się do niego mogą wiek rodziców – im starsi rodzice, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia autyzmu – okołoporodowe uszkodzenie układu nerwowego, poważne infekcje.